حرف های خودمانی

به نام خداوندی که آفرید انسان را و بر خودش تبریک گفت با این خلقت عظیم

شاید انسان  خودش هم نمی‌دانست چه راه و  چه وظیفه‌ای در پیش رو دارد

و حتماً از خود می‌پرسید:

چرا در وهله‌ی اول زوج آفریده شد

چرا به خاطر عدم سجده بر او عابدی از بارگاه الهی رانده می‌شود

چرا تمامی نام‌های مقدس به او آموخته می‌شود

و چرا سزای اولین خطای او سخت ترین مجازات و بیرون رفتن است

چرا ...

 پروردگار یکتای من  یعنی تو مرا به جانشینی خودت قبول داری؟